Dziedzina funkcji g w zadanym problemie

Oct 13, 2025 by miodeya.com 63 views

Dziedzina funkcji g w zadanym problemie

Wprowadzenie

W dzisiejszym artykule omówimy problem dotyczący dziedziny funkcji g w trzech różnych przypadkach. Funkcja g jest zdefiniowana jako funkcja f, ale z pewnym przesunięciem lub zmianą argumentu. Naszym celem jest znalezienie dziedziny funkcji g w każdym z tych przypadków.

Przypadek a) D = {-4, 2, 0, 1, 3), g(x) = f(x - 1)

W tym przypadku funkcja g jest zdefiniowana jako funkcja f, ale z przesunięciem o 1 w lewo. Oznacza to, że dla każdego argumentu x, funkcja g otrzymuje wartość f(x - 1). Aby znaleźć dziedzinę funkcji g, musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g.

Ponieważ funkcja g jest zdefiniowana jako f(x - 1), to znaczy, że dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y tak, że x - 1 = y. W tym przypadku, argumenty funkcji f są zbiorem D = {-4, 2, 0, 1, 3}. Dlatego, dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y w zbiór D, tak że x - 1 = y.

Rozważmy poszczególne wartości x:

x = -4: x - 1 = -5, który nie jest w zbiór D.
x = 2: x - 1 = 1, który jest w zbiór D.
x = 0: x - 1 = -1, który nie jest w zbiór D.
x = 1: x - 1 = 0, który jest w zbiór D.
x = 3: x - 1 = 2, który jest w zbiór D.

Zobaczymy, że dla x = -4, argument y nie istnieje w zbiór D. Dlatego, dziedzina funkcji g w tym przypadku to zbiór D bez elementu -4.

Dziedzina funkcji g w przypadku a)

Dziedzina funkcji g w przypadku a) to zbiór D bez elementu -4, czyli D = {2, 0, 1, 3}.

Przypadek b) Dƒ = (-5; 7), g(x) = f(x + 2)

W tym przypadku funkcja g jest zdefiniowana jako funkcja f, ale z przesunięciem o 2 w prawo. Oznacza to, że dla każdego argumentu x, funkcja g otrzymuje wartość f(x + 2). Aby znaleźć dziedzinę funkcji g, musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g.

Ponieważ funkcja g jest zdefiniowana jako f(x + 2), to znaczy, że dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y tak, że x + 2 = y. W tym przypadku, argumenty funkcji f są zbiorem D = (-5; 7). Dlatego, dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y w zbiór D, tak że x + 2 = y.

Rozważmy poszczególne wartości x:

x = -5: x + 2 = -3, który jest w zbiór D.
x = -4: x + 2 = -2, który jest w zbiór D.
x = -3: x + 2 = -1, który jest w zbiór D.
x = -2: x + 2 = 0, który jest w zbiór D.
x = -1: x + 2 = 1, który jest w zbiór D.
x = 0: x + 2 = 2, który jest w zbiór D.
x = 1: x + 2 = 3, który jest w zbiór D.
x = 2: x + 2 = 4, który jest w zbiór D.
x = 3: x + 2 = 5, który jest w zbiór D.
x = 4: x + 2 = 6, który jest w zbiór D.
x = 5: x + 2 = 7, który jest w zbiór D.
x = 6: x + 2 = 8, który nie jest w zbiór D.

Zobaczymy, że dla x = 6, argument y nie istnieje w zbiór D. Dlatego, dziedzina funkcji g w tym przypadku to zbiór D z elementami od -5 do 5.

Dziedzina funkcji g w przypadku b)

Dziedzina funkcji g w przypadku b) to zbiór D z elementami od -5 do 5, czyli D = (-5; 7).

Przypadek c) Df = ƒ = (1 + √2; ∞0), g(x - √2) = f(x)

W tym przypadku funkcja g jest zdefiniowana jako funkcja f, ale z przesunięciem o √2 w lewo. Oznacza to, że dla każdego argumentu x, funkcja g otrzymuje wartość f(x + √2). Aby znaleźć dziedzinę funkcji g, musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g.

Ponieważ funkcja g jest zdefiniowana jako f(x + √2), to znaczy, że dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y tak, że x + √2 = y. W tym przypadku, argumenty funkcji f są zbiorem D = (1 + √2; ∞0). Dlatego, dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y w zbiór D, tak że x + √2 = y.

Rozważmy poszczególne wartości x:

x = 1 + √2: x + √2 = 2 + √2, który jest w zbiór D.
x = 2 + √2: x + √2 = 3 + √2, który jest w zbiór D.
x = 3 + √2: x + √2 = 4 + √2, który jest w zbiór D.
x = 4 + √2: x + √2 = 5 + √2, który jest w zbiór D.
x = 5 + √2: x + √2 = 6 + √2, który jest w zbiór D.
x = 6 + √2: x + √2 = 7 + √2, który jest w zbiór D.
x = 7 + √2: x + √2 = 8 + √2, który jest w zbiór D.
x = 8 + √2: x + √2 = 9 + √2, który jest w zbiór D.
x = 9 + √2: x + √2 = 10 + √2, który jest w zbiór D.
x = 10 + √2: x + √2 = 11 + √2, który jest w zbiór D.
x = 11 + √2: x + √2 = 12 + √2, który jest w zbiór D.
x = 12 + √2: x + √2 = 13 + √2, który jest w zbiór D.
x = 13 + √2: x + √2 = 14 + √2, który jest w zbiór D.
x = 14 + √2: x + √2 = 15 + √2, który jest w zbiór D.
x = 15 + √2: x + √2 = 16 + √2, który jest w zbiór D.
x = 16 + √2: x + √2 = 17 + √2, który jest w zbiór D.
x = 17 + √2: x + √2 = 18 + √2, który jest w zbiór D.
x = 18 + √2: x + √2 = 19 + √2, który jest w zbiór D.
x = 19 + √2: x + √2 = 20 + √2, który jest w zbiór D.
x = 20 + √2: x + √2 = 21 + √2, który jest w zbiór D.
x = 21 + √2: x + √2
Dziedzina funkcji g w zadanym problemie - Część 2: Pytania i Odpowiedzi

Wprowadzenie

W poprzedniej części artykułu omówiliśmy problem dotyczący dziedziny funkcji g w trzech różnych przypadkach. Teraz, w tej części, postaramy się odpowiedzieć na najczęstsze pytania dotyczące tego problemu.

Pytania i Odpowiedzi

Q: Co to jest dziedzina funkcji g? A: Dziedzina funkcji g to zbiór wszystkich wartości argumentów, dla których funkcja g jest zdefiniowana.

Q: Jak znaleźć dziedzinę funkcji g w przypadku a)? A: Aby znaleźć dziedzinę funkcji g w przypadku a), musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g. W tym przypadku, funkcja g jest zdefiniowana jako f(x - 1), więc dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y tak, że x - 1 = y.

Q: Jak znaleźć dziedzinę funkcji g w przypadku b)? A: Aby znaleźć dziedzinę funkcji g w przypadku b), musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g. W tym przypadku, funkcja g jest zdefiniowana jako f(x + 2), więc dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y tak, że x + 2 = y.

Q: Jak znaleźć dziedzinę funkcji g w przypadku c)? A: Aby znaleźć dziedzinę funkcji g w przypadku c), musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g. W tym przypadku, funkcja g jest zdefiniowana jako f(x + √2), więc dla każdego argumentu x, musi istnieć argument y tak, że x + √2 = y.

Q: Co to jest przesunięcie w lewo lub w prawo? A: Przesunięcie w lewo o 1 oznacza, że dla każdego argumentu x, funkcja g otrzymuje wartość f(x - 1). Przesunięcie w prawo o 2 oznacza, że dla każdego argumentu x, funkcja g otrzymuje wartość f(x + 2).

Q: Jakie są najważniejsze cechy dziedziny funkcji g? A: Najważniejsze cechy dziedziny funkcji g to to, że jest to zbiór wszystkich wartości argumentów, dla których funkcja g jest zdefiniowana, oraz to, że jest on zależny od przesunięcia w lewo lub w prawo.

Q: Jakie są najczęstsze błędy, które popełniają studenci, gdy rozwiązują problem dotyczący dziedziny funkcji g? A: Najczęstsze błędy, które popełniają studenci, to niezrozumienie przesunięcia w lewo lub w prawo, oraz niezrozumienie, jak znaleźć dziedzinę funkcji g w poszczególnych przypadkach.

Q: Jakie są najważniejsze wskazówki, które powinien wziąć pod uwagę student, gdy rozwiązuje problem dotyczący dziedziny funkcji g? A: Najważniejsze wskazówki, które powinien wziąć pod uwagę student, to zrozumienie przesunięcia w lewo lub w prawo, oraz zrozumienie, jak znaleźć dziedzinę funkcji g w poszczególnych przypadkach.

Podsumowanie

Dziedzina funkcji g to zbiór wszystkich wartości argumentów, dla których funkcja g jest zdefiniowana. Aby znaleźć dziedzinę funkcji g w poszczególnych przypadkach, musimy sprawdzić, jakie wartości x są dostępne dla funkcji g. Najważniejsze cechy dziedziny funkcji g to to, że jest to zbiór wszystkich wartości argumentów, dla których funkcja g jest zdefiniowana, oraz to, że jest on zależny od przesunięcia w lewo lub w prawo.